การแพร่กระจายของตัวโลน
โดยทั่วไป ตัวโลน จะแพร่กระจายผ่านการสัมผัสโดยเฉพาะระหว่างการมีเพศสัมพันธ์ นอกจากนี้ ตัวโลนยังแพร่กระจายผ่านการใช้สิ่งของต่าง ๆ ร่วมกัน เช่น เสื้อผ้า ผ้าปูที่นอน ผ้าขนหนู
อย่างไรก็ตาม ตัวโลนจะไม่สามารถแพร่กระจายผ่านการใช้ชักโครกหรือห้องน้ำร่วมกัน เพราะเท้าของตัวโลนไม่สามารถยึดเกาะบนวัตถุผิวเรียบได้
อาการผิวหนังที่เกิดจากตัวโลน รักษาอย่างไร
เมื่อไปพบคุณหมอ คุณหมอจะตรวจหาตัวโลนหรือไข่ของโลนด้วยตาเปล่าหรือผ่านแว่นขยาย หากพบตัวโลน คุณหมอจะให้ยาเพื่อรักษาดังต่อไปนี้
- ยามาลาไทออน (Malathion) เป็นยาฆ่าแมลงขนาดเล็ก สำหรับใช้ภายนอก โดยใช้ทาบริเวณที่พบตัวโลนทิ้งไว้เป็นเวลา 8-12 ชั่วโมง จากนั้นจึงล้างออก
- ยาไอเวอร์เมคติน (Ivermectin) เป็นยาต้านปรสิต โดยรับประทานในรูปแบบของยาเม็ด
- ยาลินเดน (Lindane) เป็นยากำจัดตัวโลนในรูปแบบของแชมพู ใช้สระผมเพื่อกำจัดตัวโลนและไข่โลน โดยยาชนิดนี้มักไม่ใช่ตัวเลือกแรก ๆ ในการรักษา เพราะก่อให้เกิดผลข้างเคียงโดยเป็นพิษต่อสมองและระบบประสาท คุณหมอจะจ่ายยานี้เมื่อเห็นว่าการรักษาด้วยยาอื่นไม่ได้ผล
- ปิโตรเลียมเจลลี ใช้ทาบริเวณขนตาหรือคิ้วในตอนกลางคืนแล้วล้างออกในตอนเช้า ทั้งนี้ การรักษาด้วยปิโตรเลียมเจลลีจะต้องทาอย่างต่อเนื่อง และใช้เวลาหลายสัปดาห์กว่าจะเห็นผล นอกจากนั้นหากใช้ปิโตรเลียมเจลลีไม่ถูกวิธีอาจทำให้เกิดการระคายเคืองต่อดวงตาได้
ทั้งนี้ การใช้ยารักษาตัวโลนในรูปแบบยาใช้ภายนอก อาจทำให้ผิวหนังระคายเคือง แสบ แดง หรือคันได้ หากเกิดอาการดังกล่าว ควรรีบล้างทำความสะอาดผิวหนังด้วยน้ำสะอาด
ความคิดเห็นทั้งหมด
แบ่งปันความคิดเห็นของคุณ
ร่วมแสดงความคิดเห็นของคุณกับ Hello คุณหมอ
สมัครสมาชิก หรือ เข้าสู่ระบบ เพื่อร่วมการพูดคุย