เฟนิโทอิน (Phenytoin)

ข้อบ่งใช้

ยา เฟนิโทอิน ใช้สำหรับ

ยา เฟนิโทอิน (Phenytoin) ใช้เพื่อรักษาและควบคุมอาการชัก (นอกจากนี้ยังเรียกว่ายาต้านชัก หรือยารักษาอาการชัก) ทำงานโดยการลดการแพร่กระจายของอาการชักภายในสมอง

การใช้งานในด้านอื่น ในส่วนนี้จะมีวิธีการใช้ยาที่ไม่ได้อยู่บนฉลากยาที่ได้รับการยอมรับจากผู้เชี่ยวชาญ แต่อาจได้รับการสั่งยาจากผู้ดูแลสุขภาพของคุณ หากผู้ดูแลสุขภาพของคุณสั่งยานี้ควรใช้ยานี้กับสภาวะที่อยู่ในรายชื่อนี้เท่านั้น

ยานี้ยังอาจใช้เพื่อรักษาอัตราการเต้นของหัวใจที่ผิดปกติประเภทหนึ่ง

วิธีการใช้ยา เฟนิโทอิน

อ่านคู่มือการใช้ยาที่เภสัชกรให้มาก่อนเริ่มใช้ยา เฟนิโทอิน และทุกครั้งที่คุณไปรับยาเพิ่ม หากคุณมีข้อสงสัยโปรดสอบถามแพทย์หรือเภสัชกร

สามารถเคี้ยวยาเม็ดจนละเอียด แล้วจึงค่อยกลืนหรือกลืนยาทั้งเม็ดโดยไม่ต้องเคี้ยว

รับประทานยานี้โดยปกติวันละ 2 หรือ 3 ครั้งต่อวัน หรือตามที่แพทย์กำหนด อาจรับประทานพร้อมกับอาหาร หากเกิดอาการท้องไส้ปั่นป่วน รับประทานยาพร้อมกับน้ำเต็มแก้ว (8 ออนซ์หรือ 240 มล.) นอกเสียจากแพทย์จะสั่งแบบอื่น

ใช้ยานี้เป็นประจำเพื่อให้ได้ประโยชน์จากยาสูงสุด ควรรับประทานยาทั้งหมดให้ตรงตามเวลาเพื่อให้ยาในร่างกายอยู่ในระดับที่คงที่ ควรใช้ยาในเวลาเดียวกันกับทุกวัน ขนาดยาขึ้นอยู่กับสภาวะทางการแพทย์และการตอบสนองต่อการรักษา

ยาที่มีส่วนประกอบของแคลเซียม เช่น ยาลดกรดหรืออาหารเสริมแคลเซียม และผลิตภัณฑ์สำหรับให้อาหารผ่านทางสาย (enteral) อาจลดการดูดซึมของยาเฟนิโทอิน อย่าใช้ผลิตภัณฑ์เหล่านี้พร้อมกับใช้ยาเฟนิโทอิน ควรแยกรับประทานสารอาหารในรูปแบบของเหลว 1 ชั่วโมงก่อนและ 1 ชั่วโมง หลังจากใช้ยา เฟนิโทอิน หรือตามที่แพทย์กำหนด

อย่าหยุดใช้ยานี้โดยไม่ปรึกษากับแพทย์ อาการชักอาจมีอาการรุนแรงขึ้น หากหยุดใช้ยานี้อย่างกะทันหัน คุณอาจจำเป็นต้องค่อยๆ ลดขนาดยา และแจ้งให้แพทย์ทราบหากอาการของคุณไม่ดีขึ้นหรือแย่ลง

การเก็บรักษายา เฟนิโทอิน

ยาเฟนิโทอินควรเก็บที่อุณหภูมิห้อง หลีกเลี่ยงแสงหรือความชื้น เพื่อป้องกันไม่ให้ตัวยาเกิดความเสียหาย ไม่ควรเก็บยานี้ในห้องน้ำหรือช่องแช่แข็ง ยาเฟนิโทอินบางยี่ห้ออาจจะต้องเก็บรักษาแตกต่างกัน จึงควรตรวจสอบฉลากยาหรือสอบถามเภสัชกรเสมอ เพื่อความปลอดภัย โปรดเก็บยาให้ห่างจากมือเด็กและสัตว์เลี้ยง

ไม่ควรทิ้งยาเฟนิโทอินลงในชักโครก หรือเทยาลงในท่อระบายน้ำ เว้นเสียแต่จะได้รับคำแนะนำให้ทำ ควรกำจัดยาด้วยวิธีที่ถูกต้องเมื่อยาหมดอายุ หรือไม่มีความจำเป็นต้องใช้งาน โปรดสอบถามเภสัชกรเพิ่มเติม เกี่ยวกับวิธีการกำจัดยาที่ถูกต้อง

ข้อควรระวังและคำเตือน

ข้อควรรู้ก่อนใช้ยาเฟนิโทอิน

ระหว่างที่กำลังพิจารณาเลือกใช้ยา แพทย์จะพิจารณาความเสี่ยงของการใช้ยาต่อประโยชน์ของยาเสียก่อน สำหรับยานี้ควรพิจารณาดังต่อไปนี้

โรคภูมิแพ้

แจ้งให้แพทย์ทราบ หากคุณเคยมีอาการที่ผิดปกติหรืออาการแพ้ต่อยานี้ นอกจากนี้ยังควรแจ้งให้แพทย์ทราบเกี่ยวกับโรคภูมิแพ้อื่นๆ ที่คุณเป็น เช่น แพ้อาหาร สีย้อม สารกันบูด หรือสัตว์ สำหรับยาที่หาซื้อเอง ควรอ่านฉลากยาหรือส่วนประกอบของยาอย่างละเอียด

เด็ก

ยังไม่มีงานวิจัยที่เหมาะสมในปัจจุบัน ที่แสดงให้เห็นถึงปัญหาเกี่ยวกับเด็ก โดยเฉพาะที่อาจจำจำกัดประสิทธิภาพในการใช้ยาฉีดเฟนิโทอินในผู้ป่วยเด็ก

ผู้สูงอายุ

ยังไม่มีงานวิจัยที่เหมาะสมในปัจจุบัน ที่แสดงให้เห็นถึงปัญหาเกี่ยวกับผู้สูงอายุโดยเฉพาะ ที่อาจจำกัดประสิทธิภาพในการใช้ยาฉีดเฟนิโทอินในผู้ป่วยสูงอายุ แต่ผู้ป่วยสูงอายุอาจจะมีปัญหาเกี่ยวกับตับ ไต หรือหัวใจที่เกี่ยวข้องกับอายุ และอาจจำเป็นต้องมีการปรับขนาดของยาฉีดเฟนิโทอิน

ความปลอดภัยต่อการตั้งครรภ์หรือให้นมบุตร

ยังไม่มีงานวิจัยในผู้หญิงที่เพียงพอที่จะบ่งชี้ความเสี่ยงของการใช้ยานี้ขณะตั้งครรภ์หรือให้นมบุตร โปรดปรึกษากับแพทย์เพื่อพิจารณาประโยชน์และความเสี่ยงก่อนการใช้ยา

ผลข้างเคียง

ผลข้างเคียงของการใช้ยา

รับการรักษาในทันทีหากคุณมีสัญญาณของอาการแพ้ ได้แก่ ลมพิษ หายใจติดขัด บวมที่ใบหน้า ริมฝีปาก ลิ้น หรือลำคอ คุณอาจมีโอกาสที่จะเกิดอาการแพ้มากกว่าหากคุณมีเชื้อชาติแอฟริกา-อเมริกา

แจ้งให้แพทย์ทราบ หากมีอาการใหม่เกิดขึ้นหรืออาการแย่ลง เช่น มีความเปลี่ยนแปลงทางอารมณ์หรือพฤติกรรม ซึมเศร้า วิตกกังวล หรือรู้สึกร้อนรน ไม่เป็นมิตร กระสับกระส่าย สมาธิสั้น (ทางจิตใจหรือร่างกาย) หรือมีความคิดอยากฆ่าตัวตายหรือทำร้ายตัวเอง

ติดต่อแพทย์ในทันทีหากมีผลข้างเคียงที่รุนแรงดังต่อไปนี้

• เป็นไข้ ต่อมมีอาการบวม ปวดร่างกาย มีอาการของไข้หวัดใหญ่
• ผดผื่นผิวหนัง มีรอยช้ำหรือเลือดออกง่าย เป็นเหน็บอย่างรุนแรง ชา ปวด กล้ามเนื้ออ่อนแรง
• มีอาการปวดที่กระเพาะส่วนบน เบื่ออาหาร ปัสสาวะสีเข้ม ดีซ่าน (ผิวหรือดวงตาเป็นสีเหลือง)
• ปวดหน้าอก หัวใจเต้นผิดปกติ รู้สึกหายใจไม่อิ่ม
• สับสน คลื่นไส้อาเจียน บวม น้ำหนักเพิ่มอย่างรวดเร็ว ปัสสาวะน้อยกว่าปกติหรือไม่ปัสสาวะเลย
• มีอาการไอพร้อมกับไข้ครั้งใหม่หรืออาการแย่ลง หายใจติดขัด
• สั่นเทา (อาการสั่นที่ควบคุมไม่ได้) มีอาการเคลื่อนไหว ไม่อยู่ภายในดวงตา ลิ้น หรือคอ
• สีผิวมีจุดสีแดง เป็นหย่อมๆ หรือมีผดผื่นผิวหนังรูปสีเสื้อที่บริเวณแก้มหรือจมูก (อาการหนักขึ้นเมื่อโดนแสงแดด)
• ปฏิกิริยาผิวหนังที่รุนแรง เป็นไข้ เจ็บคอ มีอาการบวมที่ใบหน้าหรือลิ้น แสบร้อนที่ดวงตา ปวดผิว ตามด้วยผดผื่นผิวหนังสีแดงหรือสีม่วงที่แพร่กระจาย (โดยเฉพาะใบหน้าหรือร่างกายส่วนบน) และทำให้เกิดแผลพุพองและผิวลอก

ผลข้างเคียงที่รุนแรงน้อยกว่ามีดังนี้

• พูดไม่ชัด สูญเสียการทรงตัวหรือการเคลื่อนไหวที่สอดประสาน
• เหงือกมีอาการบวมหรือกดเจ็บ
• ปวดหัว วิงเวียน กังวลใจ หรือนอนไม่หลับ (insomnia)

ไม่ใช่ทุกคนจะเจอกับผลข้างเคียงเหล่านี้ และอาจจะมีอาการอย่างอื่นนอกเหนือจากที่กล่าวมาข้างต้น ถ้าคุณมีข้อสงสัยใดๆ เกี่ยวกับผลข้างเคียง โปรดปรึกษากับแพทย์หรือเภสัชกร

ปฏิกิริยาของยา

ปฏิกิริยากับยาอื่น

ไม่แนะนำให้ใช้ยากลุ่มนี้กับยาดังต่อไปนี้ แพทย์อาจจะตัดสินใจไม่ใช้ยาในกลุ่มนี้เพื่อรักษาคุณ หรือเปลี่ยนยาบางตัวที่คุณกำลังใช้อยู่

• แอมมิแฟมไพรดีน (Amifampridine)
• อาร์เทเมเทอร์ (Artemether)
• อะทาซานาเวียร์ (Atazanavir)
• โบเซเพรเวียร์ (Boceprevir)
• ดาคลาทาสเวียร์ (Daclatasvir)
• เดเลมานิด (Delamanid)
• เดลาเวียร์ดีน (Delavirdine)
• ลูราซิโดน (Lurasidone)
• มาราเวียร์ออค (Maraviroc)
• ไพเพราควีน (Piperaquine)
• พราซิควอนเทล (Praziquantel)
• ราโนลาซีน (Ranolazine)
• ริลพิเวียร์รีน (Rilpivirine)
• เทลาเพรเวียร์ (Telaprevir)

โดยปกติแล้วไม่แนะนำให้ใช้ยากลุ่มนี้กับยาดังต่อไปนี้ แต่อาจจำเป็นในบางกรณี หากคุณได้รับใบสั่งยาทั้งคู่ร่วมกัน แพทย์อาจจะต้องเปลี่ยนขนาดยาหรือความถี่ในการใช้ยาตัวหนึ่งหรือทั้งคู่

• อะบิราเทอโรน แอซิเตต (Abiraterone Acetate)
• อะฟาทินิบ (Afatinib)
• อะพาโซล (Apazone)
• อะไพซาแบน (Apixaban)
• อะพรีมิลาส (Apremilast)
• อะริพิพราโซล (Aripiprazole)
• อะซิทินิบ (Axitinib)
• เบคบาไมด์ (Beclamide)
• เบดาควิลีน (Bedaquiline)
• บอร์เทโซมิบ (Bortezomib)
• โบซูทินิบ (Bosutinib)
• บูโพรพิออน (Bupropion)
• คาบาไซทาเซล (Cabazitaxel)
• คาโบซานทินิบ (Cabozantinib)
• คานากลิโฟลซิน (Canagliflozin)
• คาร์บามาเซพีน (Carbamazepine)
• เซริทินิบ (Ceritinib)
• คลาริโทรมัยซิน (Clarithromycin)
• โคลซาปีน (Clozapine)
• โคบิซิสแตท (Cobicistat)
• ไครโซทินิบ (Crizotinib)
• ไซโคลฟอสฟาไมด์ (Cyclophosphamide)
• ดาบิกาแทรน อีเทซิเลต (Dabigatran Etexilate)
• ดาบราเฟนิบ (Dabrafenib)
• ดาซาทินิบ (Dasatinib)
• ไดอาเซแพม (Diazepam)
• ไดอาโซไซด์ (Diazoxide)
• โดรูเทการ์เวียร์ (Dolutegravir)
• โดพามีน (Dopamine)
• ด็อกโซรูบิซิน (Doxorubicin)
• ด็อกโซรูบิซิน ไฮโดรคลอไรด์ ไลโปโซม (Doxorubicin Hydrochloride Liposome)
• โดรเนดาโรน (Dronedarone)
• เอลิสลูสแตท (Eliglustat)
• เออวิทิกราเวียร์ (Elvitegravir)
• เอนซาลูตาไมด์ (Enzalutamide)
• เออร์โลทินิบ (Erlotinib)
• เอสลิคาร์เบเซพีนแอซิเตต (Eslicarbazepine Acetate)
• เอทโธซักซิไมด์ (Ethosuximide)
• อีทราไวรีน (Etravirine)
• เอเวอโรลิมัส (Everolimus)
• เอ็กซ์เซเมสเทน (Exemestane)
• เอโซกาบีน (Ezogabine)
• เฟนทานิล (Fentanyl)
• ฟลูวาสแตติน (Fluvastatin)
• ฮาโลเทน (Halothane)
• ไฮโดรโคโดน (Hydrocodone)
• ไอบรูทินิบ (Ibrutinib)
• ไอเดลาลิซิบ (Idelalisib)
• ไอฟอสฟาไมด์ (ifosfamide)
• อิมมาตินิบ (Imatinib)
• อินฟลิซิแมบ (Infliximab)
• ไอริโนทีแคน (Irinotecan)
• ไอทราโคนาโซล (Itraconazole)
• ไอวาบราดีน (Ivabradine)
• ไอวาคาฟทอร์ (Ivacaftor)
• ไอซาเบไพโลน (Ixabepilone)
• เคโตโคนาโซล (Ketoconazole)
• คีโตโรแลค (Ketorolac)
• ลาพาทินิบ (Lapatinib)
• เลดิพาสเวียร์ (Ledipasvir)
• ลิโดเคน (Lidocaine)
• ไลนากลิปติน (Linagliptin)
• โลปินาเวียร์ (Lopinavir)
• เมซิเทนแทน (Macitentan)
• เมโธเทรกเซท (Methotrexate)
• ไมโคนาโซล (Miconazole)
• มิฟีพริสโตน (Mifepristone)
• เนทูพิแทน (Netupitant)
• ไนเฟดิปีน (Nifedipine)
• นิโลทินิบ (Nilotinib)
• นิโมดิปีน (Nimodipine)
• นินเทดานิบ (Nintedanib)
• นิทิซิโนน (Nitisinone)
• ออริทาแวนซิน (Oritavancin)
• ออริสแตท (Orlistat)
• พาโซพานิบ (Pazopanib)
• เพแรมพาเนล (Perampanel)
• พิแซนโทรน (Pixantrone)
• พาโมลิโดไมด์ (Pomalidomide)
• โพนาทินิบ (Ponatinib)
• โพซาโคนาโซล (Posaconazole)
• เรโกราเฟนิบ (Regorafenib)
• เรเซอร์พีน (Reserpine)
• ไรแฟมพิน (Rifampin)
• ไรวาโรซาแบน (Rivaroxaban)
• โรคูโรเนียม (Rocuronium)
• โรฟลูมิลาสท์ (Roflumilast)
• โรมิเดบซิน (Romidepsin)
• เซอร์ทราลีน (Sertraline)
• ซิลทูซิแมบ (Siltuximab)
• ซิเมเพรเวียร์ (Simeprevir)
• โซฟอสบูเวียร์ (Sofosbuvir)
• โซราเฟนิบ (Sorafenib)
• สมุนไพรเซนต์จอห์น (St John’s Wort)
• ซูนิทินิบ (Sunitinib)
• ทาโครไลมัส (Tacrolimus)
• ทาซิเมลเทออน (Tasimelteon)
• เทกาเฟอร์ (Tegafur)
• เทมไซโรลิมัน (Temsirolimus)
• เทโอฟีลลีน (Theophylline)
• ไทโอเทพา (Thiotepa)
• ไทคาเกรลอร์ (Ticagrelor)
• โทฟาซิทินิบ (Tofacitinib)
• โทลแวบแทน (Tolvaptan)
• ทราเบคเทดิน (Trabectedin)
• ยูลิพริสทอล แอซิแทต (Ulipristal Acetate)
• แวนเดทานิบ (Vandetanib)
• เวมูราเฟนิบ (Vemurafenib)
• ไวลาโซโดน (Vilazodone)
• วินคริสทีน ซัลเฟต (Vincristine Sulfate)
• วินคริสทีน ซัลเฟตไลโปโซม (Vincristine Sulfate Liposome)
• วินฟลูนีน (Vinflunine)
• โวราพาซาร์ (Vorapaxar)
• โวริโคนาโซล (Voriconazole)
• วอร์ไทโอเซทีน (Vortioxetine)

การใช้ยานี้ร่วมกับยาดังต่อไปนี้ อาจเพิ่มความเสี่ยงในการเกิดผลข้างเคียงบางอย่าง แต่การใช้ยาทั้งสองร่วมกันอาจเป็นวิธีการรักษาที่เหมาะสมกับคุณที่สุด หากคุณได้รับใบสั่งยาทั้งคู่ร่วมกัน แพทย์อาจจะต้องเปลี่ยนขนาดยา หรือความถี่ในการใช้ยาตัวหนึ่งหรือทั้งคู่

• อะเซตามีโนเฟน (Acetaminophen)
• อะเซตาโซลาไมด์ (Acetazolamide)
• อะไซโคลเวียร์ (Acyclovir)
• อะมิโอดาโรน (Amiodarone)
• อะมิทริปไทลีน (Amitriptyline)
• แอมพรีนาเวียร์ (Amprenavir)
• อะเพรบพิแทนท์ (Aprepitant)
• อะทอร์วาสแตติน (Atorvastatin)
• เบต้าเมทาโซน (Betamethasone)
• เบกซาโรทีน (Bexarotene)
• บลีโอมัยซิน (Bleomycin)
• บูซัลแฟน (Busulfan)
• คาเพ็กไซทาบีน (Capecitabine)
• คาร์โบพลาติน (Carboplatin)
• แคสโปฟังกิน (Caspofungin)
• คลอแรมเฟนิคอล (Chloramphenicol)
• ไซเมทิดีน (Cimetidine)
• ไซโปรฟลอกซาซิน (Ciprofloxacin)
• ซิสพลาติน (Cisplatin)
• โคลบาแซม (Clobazam)
• โคลฟาซิมีน (Clofazimine)
• โคลพิโดเกรล (Clopidogrel)
• คอร์ติโซน (Cortisone)
• ไซโคลสปอริน (Cyclosporine)
• ดีโซเจสตรีล (Desogestrel)
• เดกซาเมทาโซน (Dexamethasone)
• ไดคูมารอล (dicumarol)
• ไดเอโนเจส (Dienogest)
• ดิจิท็อกซิน (Digitoxin)
• ดิลไทอะเซม (Diltiazem)
• ไดโซไพราไมด์ (Disopyramide)
• ไดซัลฟิแรม (Disulfiram)
• ด็อกเซปิน (Doxepin)
• ดรอสไพรีโนน (Drospirenone)
• เอสทราไดอัล ไซพิโอเนท (Estradiol Cypionate)
• เอสทราไดอัล วาเลเรต (Estradiol Valerate)
• เอทินิล เอสทราไดอัล (Ethinyl Estradiol)
• เอทิโนไดออล ไดอาเรเทต (Ethynodiol Diacetate)
• อีโทโนเจสเตรล (Etonogestrel)
• เฟลบาเมท (Felbamate)
• ฟลูโคนาโซล (Fluconazole)
• ฟลูโดรคอร์ติโซน (Fludrocortisone)
• ฟลูออโรยูราซิล (Fluorouracil)
• ฟลูออกซิทีน (Fluoxetine)
• ฟลูวอกซามีน (Fluvoxamine)
• กรดโฟลิค (Folic Acid)
• ฟอสแอมพรีนาเวียร์ (Fosamprenavir)
• เจฟิทินิบ (Gefitinib)
• แปะก๊วย
• ไอบูโพรเฟน (Ibuprofen)
• อิมิพรามีน (Imipramine)
• ไอโซไนอาซิด (Isoniazid)
• เลโวโดปา (Levodopa)
• เลโวเมทาดิล (Levomethadyl)
• ลีโวนอร์เจสเตรล (Levonorgestrel)
• เลโวไทรอกซีน (Levothyroxine)
• เมดรอกซีโปรเจสเตอโรนแอซิเตต (Medroxyprogesterone Acetate)
• เมเพอริดีน (Meperidine)
• เมสทรานอล (Mestranol)
• เมทอกซาเลน (Methoxsalen)
• เมทอกซาเลน (Methoxsalen)
• มิดาโซแลม (Midazolam)
• อิมิดาโซล (Nafimidone)
• เนวฟินนาเวียร์ (Nelfinavir)
• ไนลูทาไมด์ (Nilutamide)
• ไนโซลดิปีน (Nisoldipine)
• นอร์เอลเจสโทรมิน (Norelgestromin)
• นอร์อิทิสเตอโรน (Norethindrone)
• นอร์เจสทิมีน (Norgestimate)
• นอร์เจสเทรล (Norgestrel)
• ออสพีมิฟีน (Ospemifene)
• ออกคาร์บาซีปีน (Oxcarbazepine)
• แพคลิแท๊กเซิล (Paclitaxel)
• แพนคูโรเนียม (Pancuronium)
• พาร็อกซีทีน (Paroxetine)
• เฟนโพรคูมอน (Phenprocoumon)
• พิเพอรีน (Piperine)
• เพรดนิโซโลน (prednisolone)
• เพรดนิโซน (Prednisone)
• โปรกาไบด์ (progabide)
• ควิไทอะปีน (Quetiapine)
• ควินิดีน (Quinidine)
• ควินีน (Quinine)
• เรเมเซไมด์ (Remacemide)
• ไรฟาเพนติน (Rifapentine)
• ริสเพอริโดน (Risperidone)
• รูฟินาไมด์ (Rufinamide)
• ซาเบลูโซล (Sabeluzole)
• แชงคาพูชิพี (Shankhapulshpi)
• ซิมวาสแตติน (simvastatin)
• ไซโรลิมัส (Sirolimus)
• ซัลฟาเมไทโซล (Sulfamethizole)
• ซัลฟาเมทอกซาโซล (Sulfamethoxazole)
• ซัลฟาเฟนาโซล (Sulfaphenazole)
• ซูไทแอม (Sulthiame)
• เทลิโทรมัยซิน (Telithromycin)
• เทไนแดบ (Tenidap)
• ไทอากาบีน (Tiagabine)
• ไทโคลพิดีน (Ticlopidine)
• ไทครายนาเฟน (Ticrynafen)
• ไทไรลาแซด (Tirilazad)
• ไทซานิดีน (Tizanidine)
• โทลบูตาไมด์ (Tolbutamide)
• โทไพราเมต (Topiramate)
• ทราโซโดน (Trazodone)
• ไทรแอมซิโนโลน (Triamcinolone)
• ไทรเมโทพริม (Trimethoprim)
• ทูโบคูรารีน (Tubocurarine)
• กรดวาลโพรอิก (Valproic Acid)
• เวคิวโรเนียม (Vecuronium)
• เวอราปามิล (Verapamil)
• ไวกาบาทริน (Vigabatrin)
• ไวโลซาซีน (Viloxazine)

ปฏิกิริยากับอาหารหรือแอลกอฮอล์

ยาเฟนิโทอินอาจมีปฏิกิริยากับอาหารหรือเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ โดยส่งผลต่อการออกฤทธิ์ของยา หรือเพิ่มความเสี่ยงที่จะเกิดผลข้างเคียง โปรดปรึกษากับแพทย์หรือเภสัชกรก่อนเสมอ

ปฏิกิริยากับอาการโรคอื่น

ยาเฟนิโทอินอาจส่งผลให้อาการโรคของคุณแย่ลง หรือส่งผลต่อการออกฤทธิ์ของยา โปรดแจ้งให้แพทย์หรือเภสัชกรทราบถึงสภาวะโรคของคุณก่อนใช้ยาเสมอ โดยเฉพาะ

• ปัญหาเกี่ยวกับเลือดหรือไขกระดูก เช่น ภาวะที่มีการลดลงของนิวโตรฟิล (agranulocytosis) ภาวะเม็ดเลือดขาวต่ำกว่าปกติ (leukopenia) ภาวะเกร็ดเลือดต่ำ (thrombocytopenia)
• โรคเบาหวาน
• หัวใจล้มเหลว
• ปัญหาเกี่ยวกับการเต้นของหัวใจ
• ภาวะความดันโลหิตต่ำ (Hypotension)
• ภาวะต่อมน้ำเหลืองโต (Lymphadenopathy)
• โรคพอร์ฟิเรีย (Porphyria) —ควรใช้ด้วยความระมัดระวัง อาจทำให้อาการนี้แย่ลง
• สัญญาณไฟฟ้าหัวใจถูกปิดกั้น (Heart block) เช่น กลุ่มอาการอาดัมส์-สโตคส์ (Adams-Stokes syndrome) สัญญาณไฟฟ้าหัวใจถูกขัดขวาง (AV block) หรือสัญญาณไฟฟ้าหัวใจไซโนเอเทรียลถูกขัดขวาง (sinoatrial block)
• อาการชีพจรเต้นช้า (sinus bradycardia)—ไม่ควรใช้ยานี้ในผู้ป่วยที่มีอาการนี้
• ภาวะอะบูนินในเลือดต่ำ (Hypoalbuminemia)
• โรคไต
• โรคตับ—ควรใช้ด้วยความระมัดระวัง ผลของยาอาจเพิ่มขึ้น เนื่องจากการกำจัดยาออกจากร่างกายได้ช้าลง

ขนาดยา

ข้อมูลในที่นี้ไม่มีเจตนาให้ใช้ทดแทนคำแนะนำทางการแพทย์ ควรปรึกษากับแพทย์หรือเภสัชกรทุกครั้ง เพื่อรับทราบข้อมูลเพิ่มเติม

ขนาดยาเฟนิโทอินสำหรับผู้ใหญ่

ขนาดยาสำหรับผู้ใหญ่เพื่อรักษาอาการชัก (Seizures)

ขนาดยาเริ่มต้นสำหรับรับประทาน (ยกเว้นยาแขวนตะกอน) เฉพาะเมื่อมีการระบุให้ใช้สำหรับผู้ป่วยในเท่านั้น

• 1 กรัม แบ่งรับประทาน 3 ครั้ง (400 มก. 300 มก. 300 มก.) โดยเว้นช่วง 2 ชั่วโมง เริ่มให้ยาในขนาดยาปกติหลังจากให้ยาเริ่มต้น 24 ชั่วโมง
• ขนาดยาเริ่มต้น 100 มก. ยาแบบออกฤทธิ์นาน รับประทานวันละ 3 ครั้ง
• ขนาดยาปกติ 100 มก. รับประทานวันละ 3 ถึง 4 ครั้ง หากสามารถคงบคุมอาการชักได้ด้วยการแบ่งรับประทานแคปซูล 100 มก. วันละสามครั้ง อาจพิจารณารับประทานยาเฟนิโทอินโซเดียมแบบออกฤทธิ์นาน 300 มก. วันละหนึ่งครั้ง อีกทางเลือกหนึ่ง อาจเพิ่มขนาดยาไปถึง 200 มก. รับประทานวันละ 3 ครั้งหากจำเป็น

ยาแขวนตะกอน

• ผู้ป่วยที่ไม่เคยรับการรักษามาก่อนอาจเริ่มต้นที่ยาแขวนตะกอนขนาด 125 มก. (หนึ่งช้อนชา) วันละสามครั้ง แล้วจึงปรับขนาดยาให้เหมาะสมกับความต้องการส่วนบุคคล อาจเพิ่มขนาดยาไปเป็นวันละ 5 ช้อนชาหากจำเป็น

ฉีดยาเข้าหลอดเลือดดำ ห้ามหยอดยาเกินอัตรา 50 มก./นาที

• ขนาดยาปกติ 10 ถึง 15 มก./กก. ฉีดยาเข้าหลอดเลือดดำช้าๆ
• ขนาดยาปกติ 100 มก. ฉีดเข้าหลอดเลือดดำทุกๆ 6 ถึง 8 ชั่วโมง

ฉีดยาเข้ากล้ามเนื้อ หลีกเลี่ยงการฉีดยาเข้ากล้ามเนื้อเนื่องจากการดูดซึมยาที่ไม่แน่นอน

ขนาดยาสำหรับผู้ใหญ่เพื่อรักษาอาการหัวใจเต้นผิดจังหวะ (Arrhythmia)

ขนาดยาเริ่มต้น

• 1.25 มก./กก. ฉีดเข้าหลอดเลือดดำทุกๆ 5 นาที อาจให้ยาในขนาดเริ่มต้นซ้ำมากถึง 15 มก.กก. หรือ
• 250 มก. รับประทานวันละ 4 ครั้งเป็นเวลา 1 วัน แล้วตามด้วย 250 มก. วันละสองครั้งเป็นเวลา 2 วัน

ขนาดยาปกติ:

• 300 ถึง 400 มก./วัน แบ่งรับประทานวันละ 1 ถึง 4 ครั้ง

ขนาดยาสำหรับผู้ใหญ่เพื่อรักษาภาวะชักต่อเนื่อง (Status Epilepticus)

ฉีดยาเข้าหลอดเลือด

• ขนาดยาเริ่มต้น คำแนะนำจากผู้ผลิต 10 ถึง 15 มก./กก. ฉีดยาเข้าหลอดเลือดอย่างช้าๆ (ในอัตราที่ไม่เกิน 50 มก./นาที) อีกทางเลือกหนึ่ง แนวทางแนะนำที่ได้รับการยอมรับทั่วไปคือ 15 ถึง 20 มก./กก. โดยฉีดยาเข้าหลอดเลือดดำอย่างช้าๆ (ในอัตราที่ไม่เกิน 50 มก./นาที)
• อัตราปกติ 100 มก. รับประทานหรือฉีดยาเข้าหลอดเลือดดำ ทุกๆ 6 ถึง 8 ชั่วโมง
• อัตราสูงสุด 50 มก./นาที
• ขนาดยาปกติ ฉีดยาเข้าหลอดเลือดดำหรือรับประทาน: 100 มก. ทุกๆ 6 ถึง 8 ชั่วโมง

ขนาดยาสำหรับผู้ใหญ่เพื่อศัลยกรรมประสาท (Neurosurgery)

• ศัลยกรรมประสาท (เพื่อการป้องกัน) 100 ถึง 200 มก. ฉีดเข้ากล้ามเนื้อในช่วง 4 ชั่วโมงระหว่างการผ่าตัดและทันทีหลังจากการผ่าตัด (หมายเหตุ: ในขณะที่ผู้ผลิตและนำการฉีดยาเข้ากล้ามเนื้อ วิธีการนี้อาจทำให้เกิดความเสียหายอย่างรุนแรงที่เนื้อเยื่อในบริเวณนั้นและการตายเฉพาะส่วน [necrosis] แพทย์บางรายอาจแนะนำให้ใช้ยาฟอสเฟนิโทอิน [Fosphenytoin] หากจำเป็นต้องฉีดยาเข้ากล้ามเนื้อ) หากการฉีดยาเข้ากลามเนื้อไม่จำเป็น เคยมีการใช้ยาในขนาด 100 ถึง 200 มก. ฉีดเข้าหลอดเลือดในช่วง 4 ชั่วโมงระหว่างการผ่าตัดและทันทีหลังจากการผ่าตัด

ขนาดยาเฟนิโทอินสำหรับเด็ก

ขนาดยาสำหรับเด็กเพื่อรักษาอาการชัก (Seizures)

ภาวะชักต่อเนื่อง ขนาดยาเริ่มต้น

• ทารก เด็ก 15 ถึง 20 มก./กก. ฉีดเข้าหลอดเลือดหนึ่งครั้งหรือแบ่งให้ยา

ยาต้านชัก ขนาดยาเริ่มต้น

• ทุกช่วงอายุ 15 ถึง 20 มก./กก. รับประทาน (ขึ้นอยู่กับความเข้มข้นของระดับเซรั่มของยาเฟนิโทอินและประวัติการใช้ยาล่าสุด) ขนาดยารับประทานเริ่มต้นควรแบ่งรับประทานเป็น 3 ครั้งให้ทุกๆ 2 ถึง 4 ชั่วโมง

ยาต้านชัก ขนาดยาปกติ

(ฉีดเข้าหลอดเลือดดำหรือรับประทาน) (หมายเหตุ อาจเริ่มต้นด้วยการแบ่งขนาดยาเป็น 3 ครั้ง/วัน แล้วจึงปรับขนาดยาให้เหมาะสมกับความต้องการส่วนบุคคล)

• น้อยกว่าหรือเท่ากับ 4 สัปดาห์ ขนาดยาเริ่มต้น 5 มก./กก./วัน แบ่งให้ 2 ครั้ง
• ขนาดยาปกติ 5 ถึง 8 มก./กก./วัน แบ่งฉีดเข้าหลอดเลือดดำ 2 ครั้ง (อาจต้องให้ยาทุกๆ 8 ชั่วโมง)

มากกว่าหรือเท่ากับ 4 สัปดาห์: ขนาดยาเริ่มต้น 5 มก./กก./วัน แบ่งให้ 2 ถึง 3 ครั้ง

ขนาดยาปกติ: (อาจต้องให้ยาทุกๆ 8 ชั่วโมง)

• 6 เดือนถึง 3 ปี 8 ถึง 10 มก./กก./วัน
• 4 ถึง 6 ปี 7.5 ถึง 9 มก./กก./วัน
• 7 ถึง 9 ปี 7 ถึง 8 มก./กก./วัน
• 10 ถึง 16 ปี 6 ถึง 7 มก./กก./วัน

ขนาดยาสำหรับเด็กเพื่อรักษาอาการหัวใจเต้นผิดจังหวะ (Arrhythmia)

อายุมากกว่า 1 ปี

• ขนาดยาเริ่มต้น 1.25 มก./กก. ฉีดเข้าหลอดเลือดดำทุกๆ 5 นาที อาจให้ซ้ำได้ในขนาดยาเริ่มต้น 15 มก./กก.
• ขนาดยาปกติ 5 ถึง 10 มก./กก./วัน แบ่งรับประทานหรือฉีดเข้าหลอดเลือดดำ 2 ถึง 3 ครั้ง

รูปแบบของยา

ความแรงและรูปแบบของยามีดังนี้

• ยาแคปซูลสำหรับรับประทานในรูปโซเดียม 30 มก. 100 มก. 200 มก. 300 มก.
• สารละลายสำหรับฉีดในรูปโซเดียม 50 มก./มล.
• ยาแขวนตะกอนสำหรับรับประทาน 125 มก./5 มล. (237 มล.) 125 มก./5 มล. (4 มล. 237 มล.)
• ยาเม็ดสำหรับเคี้ยว 50 มก.

กรณีฉุกเฉินหรือใช้ยาเกินขนาด

หากเกิดเหตุฉุกเฉินหรือใช้ยาเกินขนาด ควรแจ้งเหตุฉุกเฉินหรือนำส่งห้องฉุกเฉินใกล้บ้านโดยทันที

อาการของการใช้ยาเกินขนาดอาจมีดังนี้

• ไม่สามารถควบคุมการเคลื่อนไหวของดวงตาได้
• สูญเสียการเคลื่อนไหวที่สอดประสาน
• พูดช้าหรือพูดไม่ชัด
• อาการสั่นที่ไม่สามารถควบคุมได้ที่บางส่วนในร่างกาย
• คลื่นไส้
• อาเจียน
• ทำความเข้าใจกับความจริงได้ลำบาก
• อาการโคม่า (หมดสติในช่วงระยะหนึ่ง)

กรณีลืมใช้ยา

หากคุณลืมใช้ยาควรรีบใช้ในทันทีที่นึกได้ หรือถ้าหากใกล้ถึงเวลาใช้ยาครั้งต่อไป ให้ข้ามรอบไปใช้ยาตามตารางปกติได้เลย ไม่ควรเพิ่มปริมาณยา

Hello Health Group ไม่ได้ให้คำแนะนำทางการแพทย์ การวินิจฉัยโรคหรือการรักษาโรคแต่อย่างใด 

[embed-health-tool-bmi]