คุณเคยรู้สึกเหงา เปล่าเปลี่ยว และต้องการการสัมผัสจากใครสักคนบ้างหรือเปล่า รู้สึกอยากจะกอด อยากจะจูบ และใกล้ชิดกับใครสักคนบ้างหรือไม่ ความรู้สึกในการ โหยหาการสัมผัส เหล่านี้ เป็นสิ่งที่สามารถเกิดขึ้นได้กับมนุษย์ทุกคน แต่อาการเหล่านี้มีลักษณะอย่างไร ทำไมเราจึงเกิดอาการนี้ หาคำตอบได้จากบทความนี้

ทำไมเราจึง โหยหาการสัมผัส

มนุษย์ทุกคนล้วนแล้วแต่ก็ต้องการการสัมผัส ตั้งแต่แรกเกิดตลอดไปจนถึงช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิต การโหยหาการสัมผัส (touch starved) จะเกิดขึ้นเมื่อบุคคลคนหนึ่ง ขาดแคลนประสบการณ์ในการสัมผัสกับร่างกายของสิ่งมีชีวิตอื่น หรือก็คือไม่ได้รับการกอด การจับ หรือการใกล้ชิดต่อบุคคลอื่น เป็นระยะเวลานานจนเกินไป

การโหยหาการสัมผัส จะเกิดขึ้นเมื่อร่างกายของเราได้รับการสัมผัสไม่เพียงพอต่อความต้องการ ทำให้เราเกิดความรู้สึกโหยหา และต้องการการสัมผัสจากผู้อื่น ความรู้สึกโหยหาการสัมผัสเหล่านี้คล้ายคลึงกับความรู้สึกเวลาที่เราหิว เราไม่ได้หิวเพราะเราอยากกินอาหาร แต่เรา “จำเป็น” ต้องกินอาหาร การสัมผัสก็เช่นกัน

การสัมผัสทางกายแบบเนื้อแนบเนื้อนั้นไม่เพียงแต่จะมีความสำคัญต่อสุขภาพจิตและอารมณ์เท่านั้น แต่ยังส่งผลกระทบต่อสุขภาพทางกายอีกด้วย เมื่อเรารู้สึกเครียด กดดัน หรือโศกเศร้า ร่างกายจะปล่อยฮอร์โมนความเครียดที่เรียกว่า คอร์ติซอล (Cortisol) ออกมาเพื่อจัดการกับความเครียด หากอาการเครียดนี้เกิดขึ้นเพียงชั่วคราวก็อาจจะไม่มีปัญหาอะไร แต่หากเรามีความเครียดสะสมเรื้อรังเป็นเวลานาน ฮอร์โมนคอร์ติซอลที่ถูกหลั่งออกมานี้ก็อาจจะกลายเป็นตัวปัญหา ในการเพิ่มระดับน้ำตาลในเลือด เพิ่มความดันโลหิต และอาจทำให้เราเสี่ยงต่อการเป็นโรคเบาหวานหรือความดันโลหิตสูงไปแทน

การสัมผัสนั้นเป็นหนึ่งในวิธีการที่ดีที่สุดที่จะช่วยลดความเครียด ความกังวล และความกดดันของเราได้ นอกจากนี้ การสัมผัส เช่น การกอด ยังมีผลในการช่วยให้ร่างกายเกิดความสงบ และช่วยลดอัตราการเต้นของหัวใจ ส่งผลในการช่วยลดความดันโลหิต

การสัมผัสนั้นเป็นสิ่งสำคัญในการสานสร้างความสัมพันธ์ ช่วยให้เรามีความสัมพันธ์ที่แน้นแฟ้น ทั้งยังช่วยลดโอกาสในการเกิดโรคซึมเศร้าและปัญหาทางสุขภาพจิตอื่นๆ เนื่องจากการสัมผัสจะช่วยกระตุ้นให้ร่างกายปล่อยสารออกซิโทซิน (Oxytocin) สารเซโรโทนิน (Serotonin) และสารโดพามีน (Dopamine) ซึ่งสารเหล่านี้ล้วนแล้วแต่ก็ส่งผลกระทบต่ออารมณ์และความรู้สึกทั้งสิ้น

ผู้ที่ขาดแคลนการสัมผัสมักจะมีความสุขน้อยกว่า รู้สึกเหงามากกว่า และมีความเสี่ยงสูงกว่าที่จะเกิดภาวะซึมเศร้า ความเครียด และมีสุขภาพที่แย่กว่าทั้งสุขภาพกายและสุขภาพจิต โดยเฉพาะปัญหาที่เกี่ยวข้องกับความผิดปกติทางอารมณ์ อย่าง โรควิตกกังวล โรคซึมเศร้า จนสุดท้ายก็อาจทำให้กลายเป็นภาวะด้านชาต่อความรู้สึก (Alexithymia) ที่ไม่สามารถทำความเข้าใจกับอารมณ์หรือแสดงออกทางอารมณ์ได้ในที่สุด

สัญญาณที่บ่งบอกว่าคุณกำลังโหยหาการสัมผัส

พฤติกรรมก้าวร้าว

มีงานวิจัยที่พบว่า ผู้ที่ขาดแคลนการสัมผัสจากผู้อื่น มีแนวโน้มที่จะมีการแสดงออกทางพฤติกรรมที่ก้าวร้าวทั้งทางวาจาและทางร่างกายมากกว่าผู้ที่สัมผัสผู้อื่นเป็นประจำ งานวิจัยนั้นยังพบอีกว่า เมื่อผู้ที่มีพฤติกรรมก้าวร้าวและรุนแรง ได้รับการบำบัดโดยการนวด จะทำให้คนเหล่านี้มีระดับของการเห็นอกเห็นใจผู้อื่นเพิ่มมากขึ้น และลดพฤติกรรมก้าวร้าวรุนแรงลงได้อย่างมาก

มีความเครียดสูง

เมื่อตัวรับสัญญาณการสัมผัสที่อยู่ใต้ผิวหนังของเราได้รับการกระตุ้น ก็จะช่วยลดระดับของฮอร์โมนคอร์ติซอลและความดันโลหิตได้ จึงช่วยลงผลให้ลดความเครียดได้ หนึ่งในทางเลือกของการบำบัดลดความเครียดสำหรับผู้ป่วยก็มีการบำบัดด้วยการกอดเช่นกัน ผู้ที่โหยหาการสัมผัสจึงมักจะมีปัญหาความเครียดสะสม เนื่องจากไม่สามารถลดความเครียดจากการสัมผัสตัวกับผู้อื่นได้

ขี้เหงา

การโหยหาการสัมผัสนั้นเกิดจากการที่เราไม่ได้สัมผัสตัวกับผู้อื่นเป็นเวลานาน ดังนั้นจึงมีแนวโน้มสูงที่ผู้ที่โหยหาการสัมผัสนั้นมักจะขาดแคลนความรัก ความเอาใจใส่ และดูแลจากผู้อื่น หรืออาจจะเป็นคนที่แปลกแยกจากสังคม ดังนั้นตนเหล่านี้จึงมักจะรู้สึกเหงาอยู่เสมอ

มีปัญหาเกี่ยวกับสุขภาพจิต

ปัญหาเกี่ยวกับสุขภาพจิตต่าง ๆ เช่น โรคซึมเศร้า วิตกกังวล หรือปลีกตัวออกจากสังคม อาจจะเป็นสัญญาณของอาการโหยหาการสัมผัสได้ นอกจากนี้ผู้ที่มีอาการโหยหาการสัมผัสก็มักจะมีแนวโน้มที่จะเกิดภาวะด้านชาต่อความรู้สึก ซึ่งเป็นความผิดปกติทางจิตชนิดหนึ่งอีกด้วย ในขณะเดียวกับ ผู้ที่มีปัญหาเกี่ยวกับสุขภาพจิตเหล่านี้มักจะมีอาการของโรคลดลง หากได้รับการบำบัดด้วยการสัมผัส เช่น การกอด

มีความสัมพันธ์ที่ไม่ดี

บ่อยครั้งที่ผู้ที่โหยหาการสัมผัสนั้นอาจจะมีปัญหาเกี่ยวกับความสัมพันธ์มาก่อน พวกเขาอาจจะรู้สึกหวาดกลัวการผูกมัดกับใครสักคน ไม่ว่าจะเป็นเพราะพวกเขากำลังหมกมุ่นอยู่กับตัวเอง ขี้อายเกินไป หรือกังวลเกินกว่าจะที่จะมีความสัมพันธ์แบบจริงจังในระยะยาว จนสุดท้ายก็ขาดแคลนการสัมผัสใกล้ชิดจากบุคคลอื่น และโหยหาการสัมผัสในที่สุด

โหยหาการสัมผัสหมายถึงแค่เรื่องทางเพศรึเปล่านะ

หากจะว่ากันตามความจริงแล้วก็คือไม่ การสัมผัสนั้นไม่ได้จำเป็นจะต้องเป็นการสัมผัสใกล้ชิดจากกิจกรรมทางเพศ แต่สามารถมาได้จากทุกช่องทาง ไม่ว่าจะเป็น การจับมือทักทาย การกอดกันระหว่างเพื่อน หรือการลูบหลังเพื่อปลอบใจ สิ่งเหล่านี้ล้วนแล้วแต่เป็นการเติมเต็มผู้ที่โหยหาการสัมผัสได้ทั้งสิ้น นักวิจัยพบว่า ปลายเส้นประสาทที่เรียกว่า C-tactile afferents จะทำหน้าที่รับรู้การสัมผัส ไม่ว่าจะเป็นรูปแบบใดก็ตาม ดังนั้น การจะเติมเต็มความต้องการของผู้ที่โหยหาการสัมผัส จึงไม่จำเป็นที่จะต้องอาศัยกิจกรรมทางเพศเท่านั้น แต่สามารถจัดการได้ด้วยการสัมผัสอย่างเป็นมิตร ทั้งจากครอบครัว ญาติสนิท มิตรสหาย

ทำอย่างไรเราจึงจะเติมเต็มความปรารถนานี้ได้

• นวด

ไม่ว่าจะเป็นการนวดโดยคนรัก เพื่อนสนิท หรือจะเป็นการนวดจากผู้เชี่ยวชาญ ก็อาจช่วยเติมเต็มความต้องการของผู้ที่โหยหาการสัมผัสได้ทั้งสิ้น

• เล่นกับสัตว์เลี้ยง

การเล่นการกอดกับสัตว์เลี้ยงสามารถช่วยให้รู้สึกใจสงบ ทั้งยังสามารถเติมเต็มความต้องการในการสัมผัสกับผู้อื่น โดยไม่ทำให้รู้สึกแปลกมากเกินไปอีกด้วย หากคุณไม่มีสัตว์เลี้ยง ลองไปที่ร้านคาเฟ่สัตว์เลี้ยงดูก็ได้

• ทำเล็บ

คุณอาจจะรู้สึกแปลกใจกับวิธีการนี้ แต่การที่เราไปทำเล็บ ทำให้เรามีโอกาสสัมผัสตัวกับผู้อื่นได้โดยไม่ดูประหลาดหรือน่ากลัว

• เต้นลีลาศ

การเต้นลีลาศนั้นจำเป็นจะต้องมีคู่เต้นด้วย ถึงจะสามารถเต้นได้ ดังนั้นจึงเปิดโอกาสให้คุณได้สัมผัสกับตัวของคู่เต้น โดยที่ไม่ต้องล่วงละเมิดผู้อื่น

• ใช้เวลากับคนรัก

หันไปใช้เวลากับคนรัก ครอบครัว เพื่อน ให้มากกว่าเดิม พยายามเข้าสังคม พบปะพูดคุย หากคุณไม่กล้าพอที่จะไปจับตัวใคร อาจจะลองเลียบ ๆ เคียง ๆ ไปนั่งใกล้ ๆ กับเขาแทน

Hello Health Group ไม่ได้ให้คำปรึกษาด้านการแพทย์ การวินิจฉัยโรค และการรักษาโรคแต่อย่างใด